Kale bomen en onzichtbare mollen op en onder het Begraafpark van de Heilig Landstichting
Ook in de kille, mistige wintermaanden zijn op het Begraafpark Heilig Landstichting verrassingen niet uitgesloten. Kijk bij voorbeeld naar de bomen, die intussen hun bladeren hebben verloren. Die bomen vallen op vanwege hun bijna grafische vormen, dank zij de kale, soms grillige takken. Als fraaie vaak indrukwekkende silhouetten tekenen de hoge bomen zich af tegen de grijze lucht. De oudste bomen torenen hoog uit boven het stille kruis op de Calvarieberg.De ene boom is overigens de andere niet: loofbomen werpen hun bladeren af om waterverlies door verdamping te beperken, terwijl naaldbomen – hier en daar op het Begraafpark – hun kleine, wasachtige naalden vasthouden om zich te beschermen tegen extreme temperaturen. De bomen ogen dood maar zijn dat niet. Zij passen zich in de winter aan om in de lente weer volop voort te leven, vaak langer dan de mensen, die onder de bomen hun laatste rustplaats hebben gevonden.
Bomen vormen een cruciale schakel in het winterse ecosysteem. De kale takken bieden een toevluchtsoord voor vogels, terwijl de grond onder de bomen beschutting biedt aan allerlei kleine dieren. Zelfs in hun schijnbare winterse stilte zorgen bomen voor leven. Of dat ook geldt voor mollen, valt te bezien. Want molshopen – teken van ondergronds leven – trof ik ook in de zomer en herfst van 2024, steeds op het brede pad achter de Calvarieberg. Het zijn er nu – na de eerste wintermaand van 2025 – wel veel meer. Ik tel er nu negen, vrij dicht bij elkaar. Het geeft een wat vreemd gevoel, dat het graf van mijn ouders en mijn echtgenote Ans enkele meters verwijderd is van de plaats waar de mollen hun gangen graven. Ik moet toch eens aan hovenier Erwin vragen, of de mollen vaste bewoners zijn, of wel eens gedacht is aan de inschakeling van een mollenvanger.
Terug naar de bomen, die niet allemaal een lang leven is beschoren. Naast het brede pad, dat vanaf de bovenzijde van de trappen naar de Calvarieberg loopt, ligt een deel van een vierstammige boom lang uitgestrekt (zie foto boven). Een deel van de takken is al afgezaagd. Maar de lange stam ligt over een zijpad en enkele graven. Het is een wat vreemd gezicht, ook omdat niet duidelijk is waarom een deel van de complexe boom het leven heeft gelaten. Is het de storm of was de boom ziek, of is het de combinatie van storm en ziekte? Hovenier Erwin weet waarschijnlijk wel het antwoord op deze vragen. Echte bovenkenners zien wellicht aan de onderkant van de omgewaaide (of gevallen) boom, of de boom inderdaad ziek was.
