Knipsel uit Staatscourant (1991)

Het was 1 april 2010. Tijd voor een bezoek aan Kapsalon John Bertine voor de tweemaandelijkse onderhoudsbeurt. Wie mij zou knippen wist ik niet. Bij mijn binnenkomst zei Michiel, kleinzoon van de in 1990 overleden oprichter: ‘Mijn vader komt zo. Hij zal vandaag uw haar knippen’. Hij gaf mij koffie en een krant, en ging naar boven, waar zijn vader  Nico een kantoor en een werkkamer had. Even later komt Nico de trap af, ziet mij zitten en roept ’Bizar. Dit is niet normaal. Bizar’. Ik vraag hem wat er zo bizar is aan een klant in een kappersstoel. Nico herhaald: ‘Bizar. Wat een toeval. Ik zit net een oud nummer van de Staatscourant te lezen. Ik zie daarin een verhaal van Ad Lansink. Dat had ik niet verwacht. En nog minder, dat ik jou vanochtend moet gaan knippen. Michiel meldde mij dat net pas. Wacht even, Ad. Ik haal die krant ’. Nico rent de trap op, en komt terug met de Staatscourant  van 2 december 1991, waarin op pagina 3 mijn column staat over ‘Polipulisme’. Dat geforceerde woord had ik bedacht om de column een toepasselijke titel te geven. De Staatscourant wilde in die tijd haar saaie imago afschudden door politieke gastschrijvers enige ruimte te bieden. In 1991 heb ik vijf of zes columns mogen schrijven, achteraf met waardering van de hoofdredactie en tot genoegen van enkele lezers. Ik was die columns al lang en breed vergeten, tot Nico Bertine ‘bizar’ riep. Uiteraard wilde ik weten, hoe zijn vader aan die Staatscourant kwam. Het antwoord was simpel. In dat bewuste exemplaar was onder ‘Mededelingen Handelsregister’ aangegeven, dat John Bertine B.V. na het overlijden van de oprichter werd voortgezet door de VOF John Bertine, de vennootschap van John’s echtgenote en zijn zonen Michiel en Raymond. Vanwege de verhuizing naar een ander pand aan het Nijmeegse Plein 1944, dat op de schop zou gaan, moest Nico het archief van zijn vader opruimen. Zou ik niet op 1 april naar de kapper zijn gegaan, dan was ik vergeten, dat ik me in 1991 al behoorlijk ergerde aan het ‘populisme in de politiek’. Over bizar gesproken: de column heeft na al die jaren niets aan actualiteit ingeboet, de foto van de auteur natuurlijk wel.