Climbing the rungs: Engelse waardering voor de Ladder van Lansink

Ladder

De Ladder van Lansink, met uitleg.
Ontleend aan IDM (Belgie), met toestemming overgenomen door Isonomia (UK)

Nou hoor je het eens van een ander. Ik moest in alle bescheidenheid aan die staande uitdrukking denken toen ik bij toeval een mij onbekende afbeelding van de Ladder van Lansink ontdekte bij Isonomia: een Engelse website, waar  onafhankelijke milieu-experts via een Blog hun licht laten schijnen over duurzaamheid en verwante topics. Steve Watson, een van de auteurs, schreef op 6 december 2013 Making the waste hierarchy: just Ad Lansink’. Hij illustreerde zijn bijzondere bijdrage met een foto uit de oude Anefodoos, waarop ik omstreeks 1986 in een lege Tweede Kamer een minister interrumpeer, en met een aan een Belgische website ontleende afbeelding van de ladder. Zijn verhaal begint aldus:

“How are ladders, the Royal Dutch Football Association and the Christian Concept of Humanity Stewardship of the planet connected with the creation of one of waste management’s best explanatory tools? The answer can be found in the life story of Ad Lansink. You may nog have heard of him. He is little known outside of the Netherlands, his native country. But almost everyone in the waste sector is familiar with his work, which has helped shape the development of waste policy for over 30 years.”

Kassa Groen 1

Ad Lansink verklaart in eigen tuin de ladder aan TV-ploeg van VARA’s Kassa Groen
De uitzending staat gepland voor januari 2014
Foto: Ans Lansink-van Dam

Steve Watson geeft aan, dat de kennelijk opvallende combinatie van religieze achtergrond, opleiding, wetenschappelijk onderzoek en gevoel voor presentatie  – op de KNVB gaat hij verder niet in – heeft geleid  tot een originele, eenvoudige en heldere visie op het afvalbeheer voor de lange termijn. Zijn vanwege de context boeiende verhaal eindigt met de woorden:

“While his name may no longer be attached to his greatest creation, we can all be gratefull to Ad Lansink for helping to give waste management a leg up in the late 20th century and beyond. Without him we may have struggled to understand how far there was to climb, so let’s raise a glass to Ad Lansink a truly top rung chap.

Die laatste woorden lijken mij wat overdreven, maar tonen wel dat de Ladder van Lansink ook internationaal gewaardeerd wordt. Voor wie geïnteresseerd is in het werk van Eunomia – mede verantwoordelijk voor Isonomia –  wijs ik graag op de website van dit in Engeland toonaangevende Research and Consulting Institute. En verder: Let’s raise a glass on a happy and sustainable New Year.

 

Schaliegekte : een oneigenlijke en discutabele psychose

11111-schaliegaswinning-crop

Gedeelte van de Argumentenkaart Schaliegas
De volledige kaart is te verkrijgen bij TNO en bij de Argumentenfabrek.nl

Schaliegekte: de term is enkele maanden geleden gemunt door Peter van Vliet, die op www.duurzaam.nl onder de titel Schalie verstoort alles zijn mening over het omstreden gas niet onder stoelen of banken schuift. Voor- en tegenstanders van schaliegas hebben zich sinds de eerste berichten over potentiele winning in Nederland niet koest gehouden. Integendeel: de nadelen worden meestal breed uitgemeten door in- en outsiders. Het schetsen van de voordelen wordt veelal overgelaten aan echte of vermeende belanghebbenden, voor wie geldelijk gewin kennelijk zwaarder weegt dan de mogelijke verstoring van het (ondergrondse) leefklimaat. Intussen is het macro-economische en geopolitieke vuur aangestookt door de grootschalige winning van schaliegas in de Verenigde Staten, waardoor mondiaal de prijs van steenkool zakt. Paradoxaal genoeg zorgen de winning van schaliegas en de snelle toename van zon- en windenergie voor het afschakelen van de dure gascentrales ten gunste van de kolencentrales, die veel meer CO2 uitstoten. Opslag van het broeikaskas via CSS in lege gasholtes onder de Noordzee lijkt niet langer een optie, zolang de CO2-emissierechten een te lage prijs kennen. De cirkel van een verantwoorde energiediversificatie wordt dus niet gesloten, een punt dat meer discussie verdient dan de oneigenlijke schaliegekte. Oneigenlijk, omdat Nederland al vele jaren een gasland is, een gasrotonde wil zijn en bovendien voldoende kennis in huis heeft om op een verstandige manier na enkele goed opgezette proefboringen in staat moet worden geacht om een verantwoorde beslissing te nemen over het al dan niet winnen van schaliegas. Oneigenlijk ook, omdat het voorbarige nee-woord mij doet denken aan de onzakelijke en emotionele discussies over de inzet van kernenergie. Nederland voert wel stroom uit kerncentrales in, en deelt in de winsten van kernstroomproducenten via de productie en verkoop van uraniumverrijkte splijtstoffen van Urenco uit Almelo. In dat geval mogen economische overwegingen de doorslag geven. Waarmee niet gezegd is, dat dat bij schaliegaswinning ook zo moet zijn. Maar een verstandige beslissing vergt wel kennis van en inzicht in alle voor Nederland relevante aspecten. Proefboringen kunnen daarbij van grote betekenis zijn, ook voor waterleidingbedrijven en bierbrouwers

Duurzame ontwikkeling dreigt tot stilstand te komen

Franse molen

Over duurzaamheid gesproken
Molen van Daudet – Fontvielle

Het Europees Parlement heeft de bestendiging van het klimaatbeleid geen goede dienst bewezen door het voorstel van de Europese Commissie om de z.g. backloading, de veiling van nieuwe CO2-emissierechten, uit te stellen. Van een structurele maatregel was weliswaar geen sprake, wel van een helder signaal voor bedrijven en burgers dat duurzame ontwikkeling geboden blijft.  Opnieuw wordt duidelijk, dat economie zwaarder weegt dan ecologie, en dat gefragmenteerde – lees: eigen – belangen hoger scoren dan een gezamenlijke inzet voor een doel, dat verder van eigen huis of haard ligt. Daarbij komt het onvoldoende inzicht in de werking van financiële beleidsinstrumenten, zowel nationaal als internationaal. Sturing met op de marktfilosofie gebaseerde instrumenten is aanzienlijk lastiger dan traditionele fiscale regelgeving. Kijk maar naar het (te grote) gemak waarmee het instrument van de omzetbelasting wordt gehanteerd. Hopelijk leidt de overigens krappe afwijzing van backloading tot een betere, structurele aanpak  van het klimaatvraagstuk, met heldere doelen en werkbare middelen. Duurzame ontwikkeling mag niet in mooie woorden zonder inhoud te blijven steken.